Szybka powtórka z prawa pracy: Pracownik i pracodawca

Definicja stosunku pracy

Jest to stosunek prawny między pracownikiem a pracodawcą. W jego ramach pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Cechą charakterystyczną stosunku pracy jest wykonywanie pracy w warunkach podporządkowanie a także wykonywanie pracy osobiście, w sposób ciągły i powtarzający się. Pracodawca natomiast zatrudnia pracownika za wynagrodzeniem. Na podstawie stosunku pracy nie jest możliwa więc praca nieodpłatna.

Definicja pracodawcy

Jak wyżej ustaliliśmy, stroną stosunku pracy jest pracodawca. Pracodawcą może być:

• osoba prawna (np. spółka, stowarzyszenie),
• inna jednostka organizacyjna (nie będąca osobą prawną) (np. oddział lub filia spółki, zakłady przedsiębiorstw wielozakładowych),
• osoba fizyczna (np. będąca właścicielem zakładu usługowego, warsztatu).

Za pracodawcę, który jest jednostką organizacyjną, czynności z zakresu prawa pracy (np. zawarcie umowy o pracę, wypowiedzenie umowy) dokonuje:

• osoba lub organ zarządzający tą jednostką (zarząd, dyrektor, kierownik),
• inna wyznaczona i upoważniona osoba (np. kierownik działu kadr).

Pracodawca, który jest osobą fizyczną, może dokonywać tych czynności sam lub przez inną upoważnioną osobę.

Definicja pracownika

Pracownikiem może być tylko osoba fizyczna, która ukończyła 18 lat. Przepisy prawa pracy dopuszczają jednak, by pracownikiem był także młodociany po ukończeniu 15 lat. Są oni zatrudniani na podstawie umów o pracę:

• w celu przygotowania zawodowego lub
• wykonywaniu prac lekkich.

Co do zasady zabronione jest zatrudnianie osoby, która nie ukończyła 15 lat.
 

Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2018 r., poz. 917, ze zm.)